O potrzebach seksualnych osób upośledzonych umysłowo mówi się i pisze bardzo rzadko. Jeszcze rzadziej rozmawia się z takimi osobami o seksualności. Panuje bowiem przekonanie, że rozmowa niepotrzebnie rozbudzi tylko zainteresowanie seksem.

Z problemami związanymi z seksualnością niepełnosprawni intelektualnie pozostają często sami.

- Boli mnie, że mój 19-letni syn ukrywa się ze swoimi potrzebami ? mówi mama wychowująca samotnie 19-letniego Jana. - Udaję, że nie widzę, gdy wychodzi masturbować się do łazienki. Nie wiem, co robić, kiedy przytula się do coraz rzadziej odwiedzających mnie koleżanek.

Mama Jana była u lekarza i u psychologa, pytała, co robić. Żaden nie dał jej satysfakcjonującej odpowiedzi. Czuje, że synowi zabiera się coś, co mogłoby dać mu radość, lepsze samopoczucie. Podczas pobytu w sanatoriach widziała, jak matki kupowały chłopcom dmuchane lalki i zostawiały ich samych w pokojach. Takie problemy ma wiele osób wychowujących niepełnosprawne intelektualnie dzieci.

W wychowaniu osób upośledzonych umysłowo pokutuje wiele mitów. Na przykład ten, że jakikolwiek byłby ich wiek, pozostaną na zawsze dziećmi. A dzieci są przecież "aseksualne", więc każda aktywność seksualna tych osób jest niewłaściwa, niebezpieczna i należy ją eliminować.

Albo ten, szczególnie popularny wśród nauczycieli, jakoby osoby niepełnosprawne intelektualnie miały wyjątkowo silny popęd seksualny.

- Edukacja seksualna dzieci i młodzieży jest w Polsce bardzo zaniedbana. Tak naprawdę w procesie kształcenia profesjonalistów: psychologów, lekarzy, pedagogów i nauczycieli, nie podejmuje się tej tematyki - twierdzi prof. Zbigniew Izdebski, pedagog, seksuolog, kierownik Podyplomowego Studium Wychowania Seksualnego na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego.

Tę opinię potwierdzają doświadczenia mamy Jana.

- Z moich rozmów i obserwacji wynika, że specjaliści, niestety, często przedkładają własny światopogląd nad wiedzę naukową i dobro dziecka ? mówi. ? A przecież dzieci takie, jak mój syn mają specyficzną wrażliwość, są otwarte i ufne. Łatwo mogą stać się ofiarami molestowania seksualnego. Nie nauczenie ich, jak się obronić przed różnymi zagrożeniami jest z naszej strony, mówiąc delikatnie, bardzo nie w porządku. 

Zdaniem prof. Izdebskiego, problem dotyczący seksualności i realizacji potrzeb seksualnych osób niepełnosprawnych nie tkwi w osobach niepełnosprawnych intelektualnie, ale w osobach pełnosprawnych: opiekunach, rodzicach i otoczeniu.

- Nie zdajemy sobie sprawy, jak ważnym elementem całego procesu rehabilitacji osób niepełnosprawnych może być zaspokojenie potrzeb seksualnych, jak duże może to im dać poczucie sensu życia i jak wiele radości ? stwierdza.

Wszystkich zainteresowanych tym tematem zapraszamy na szkolenie pt. ?Seksualność dzieci, młodzieży i dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną i autystycznym spektrum zaburzeń?.  Zajęcia poprowadzi dr Izabela Fornalik ? pedagog seksualny, od wielu lat prowadząca warsztaty i szkolenia na temat seksualności, m.in. na Uniwersytecie Warszawskim i w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, autorka licznych publikacji i poradników, np.: ?Jak edukować seksualnie osoby z niepełnosprawnością intelektualną? Poradnik dla specjalistów?, ?Dojrzewanie. Miłość. Seks. Poradnik dla rodziców osób z niepełnosprawnością?. Warsztaty odbędą się w piątek, 30 maja br., w godz. 9.00-17.00 i adresowane są do nauczycieli, rodziców, nauczycieli ze szkół specjalnych, wychowawców i opiekunów z domów pomocy społecznej, pedagogów i psychologów. Zostało jeszcze 6 miejsc.