mgr Sylwia Waśkiewicz
prezes Stowarzyszenia „Karuzela”, kobieta przedsiębiorcza, działająca prężnie w sektorze pozarządowym od ponad 15 lat. Ukończyła studia licencjackie z zarządzania zasobami ludzkimi i studia magisterskie z zarzadzania zdrowiem publicznym, oraz zarządzanie w Oświecie. Koordynatorka i realizatorka projektów na rzecz dzieci, młodzieży i seniorów. Propagatorka zdrowego stylu życia, miłośniczka morsowania, jazdy na rolkach i kompromisu. Lubi podróże małe i duże, organizatorka wycieczek, wypadów górskich i spływów kajakowych dla podopiecznych Karuzeli. Inspiruje i motywuje do działania. Jest najlepszym przykładem tego, że sukces jest KOBIETĄ.
prezes Stowarzyszenia „Karuzela”, kobieta przedsiębiorcza, działająca prężnie w sektorze pozarządowym od ponad 15 lat. Ukończyła studia licencjackie z zarządzania zasobami ludzkimi i studia magisterskie z zarzadzania zdrowiem publicznym, oraz zarządzanie w Oświecie. Koordynatorka i realizatorka projektów na rzecz dzieci, młodzieży i seniorów. Propagatorka zdrowego stylu życia, miłośniczka morsowania, jazdy na rolkach i kompromisu. Lubi podróże małe i duże, organizatorka wycieczek, wypadów górskich i spływów kajakowych dla podopiecznych Karuzeli. Inspiruje i motywuje do działania. Jest najlepszym przykładem tego, że sukces jest KOBIETĄ.
Bardzo często rozważania takie pojawiają się w rozmowach z rodzicami. Przecież nikt z nas nie chce być chory psychicznie a przecież wielu z nas doświadcza przygnębienia, lęków czy zachowań obsesyjnych.
Nie. Dobra wiadomość jest taka, że nie każda zaburzenie musi rozwinąć się w chorobę.
Jak odróżnić więc chorobę od zaburzenia? Jakie zachowania możemy uznać za normę a jakie już nie?Po pierwsze zaburzenia u ludzi zdrowych są krótkotrwałe i przemijające. To epizody po których wszystko wraca do normy.
Po drugie to "zdawanie sobie sprawy" czego się doświadcza. Człowiek zdrowy ma świadomość trudnych chwil i "gorszych okresów".
Natomiast kiedy dochodzą częste stany zmęczenia, sytuacje stresowe, pojawiają się silne emocje nasze zaburzenia mogą często powracać i być coraz silniejsze.
Kiedy tylko zauważymy nasze stany które nas niepokoją warto sięgnąć po pomoc i skonsultować się ze specjalistą zanim niepozorne zaburzenia przerodzą się w silną chorobę.
I tu znów pojawia się pytanie - gdzie szukać pomocy?Wielu rodziców rozmawiających ze mną w ramach prowadzonych przez Stowarzyszenie Karuzela konsultacji mówi wprost że nie chce iść do psychologa ani do psychiatry i proszą mnie o inne, alternatywne sposoby radzenia sobie ze stresem i trudnymi sytuacjami.
Pamiętaj!
Psycholog i psychiatra to bardzo różna forma pomocy!!
- psycholog leczy twoją samoświadomość poprzez rozmowę a psychiatra zazwyczaj używa do tego leków 
Pierwszą osobę do kontaktu polecam dobrego psychologa. On z pewnością rozwieje twoje wątpliwości i wskaże właściwy kierunek dalszego postępowania.
Warto także pamiętać, zanim pojawią się zaburzenia, że obowiązkowo musimy dbać o swoje zdrowie:
- dbać o swoje myśli aby były czyste i dobre
- dbać o swoje ciało aby było zdrowe i silne
