Terapia psychologiczna wykorzystuje w swych działaniach swobodną i nieukierunkowaną aktywność zachowawczą dziecka podczas stworzonych specjalnie zabaw oraz tworzonego dialogu z terapeutą, pozwalając dziecku uzewnętrznić problemy i trudne do opisania emocje drzemiące w nim. Terapeuta tworzy mury zrozumienia poprzez skorelowaną wzajemność w zaufaniu z dzieckiem, burząc początkowe bariery ograniczeń emocjonalnych, będących zjawiskiem utrudniającym harmonijny i integralny rozwój dziecka.

Terapia pedagogiczna służy pomocą dzieciom, kiedy rówieśnicy z tego samego środowiska próbują takiego kogoś całkowicie odrzucić jak i wykluczyć społecznie, następnym kierunkiem jest poprawa umiejętności społecznych, tworząc poprawność wytyczonych ścieżek integracji społecznej.

Skierowana w stronę dzieci mających rzeczywiste problemy w przyswajaniu wiadomości jak i nauki wedle kierunku przewidywanego programu nauczania. Harmonogram odbywających się zajęć jest ustawiony pod oczekiwania. Praca polega na integralnie całościowym podejściu wobec zaburzeń dziecka.

Nasza poradnia oferuje nową zindywidualizowaną metodę NDT-Bobath odnoszącą się do wszelkich działań rehabilitacyjnych, wobec wszelkich istnień ludzkich z problemami neurologicznymi. Ta metodyka jest rezolutną formą, której zadaniem jest pomoc ukierunkowana przy wielowymiarowym upostaciowieniu rozwoju maluszków, które potrzebują zwiększenia aktywności przy aspekcie rozwoju psychomotorycznego. Często również wykorzystuje się ją wobec osób, które przeszły udar mózgu lub doskwierają im jakieś inne ukształtowane przypadłości mózgowo-czaszkowe.

Głównym celem terapeutycznej metody NDT-Bobath jest:

-uzewnętrznienie w sposób samoistny określonych reakcji maluszka, odnosząc się do wszelkich działań wspomagawczych od strony terapeuty;

-spowolnienie odruchów, które w swym działaniu potęgują pewne nieprawidłowości, przechodząc do ukierunkowania ruchów będących prawidłowymi;

-unormowanie napięcia w punktach mięśniowych.

Metodykę związaną z modelem NDT-Bobath wykorzystujemy:

-w asymetrii ułożeniowej,

-w źle rozłożonych napięciach mięśniowych,

-u wcześniaków,

-w problemach neurologicznych,

-w dysfunkcjach ortopedycznych,

-nawet przy pewnych niedopełnieniach wad genetycznych.

Szybkość wszelkich obranych ćwiczeń jest dostosowana pod miarą szybkości w sposób indywidualny dla każdej pociechy. Rodzice podczas każdego spotkania mogą obserwować ćwiczenia wraz ze szczegółowymi postępami rozwojowymi własnego dziecka. Przedstawiciel prowadzący terapię ukazuje przeróżność ćwiczeń, pomagających podczas szczebla rozwojowego dziecka, którą można wykorzystywać podczas codziennych działań jak i wspólnych zabaw.

Metoda Vojty jest jedną z głównych metod stosowanych w neurorehabilitacji.
Metoda Vojty stymuluje mózg do uaktywniania wrodzonych, zakodowanych wzorców ruchowych i przeniesienia tych aktywności na mięśnie kończyn i tułowia w postaci skoordynowanych ruchów.
W trakcie terapii metodą Vojty terapeuta układa dziecko w indywidualnie dobrane pozycje oraz naciska na wybrane punkty na ciele tzw. strefy stymulacji.
W ten sposób terapeuta aktywizuje ośrodkowego układu nerwowego oraz prawidłowe wzorce motoryczne prowokując określoną reakcję na ciele dziecka widoczną w różnej formie np. zmiany rytmu oddechu. Te reakcje powodują powstawanie połączeń w mózgu, które umożliwiają dziecku osiąganie kolejnych kroków w jego rozwoju (przekręcanie, siadanie, wstawanie, itd.).
U starszych dzieci pod wpływem terapii można zaobserwować zmiany w postawie, funkcji kręgosłupa, rozwoju motoryki i koordynacji.
Terapia metodą Vojty może być stosowana zarówno u niemowląt, u starszych dzieci, jak i u osób dorosłych.
Rehabilitacja metodą Vojty u dzieci nieodzownie łączy się z koniecznością czynnego włączenia się rodziców dziecka w proces usprawniania. Efekt terapeutyczny w dużej mierze zależy od stopnia zaangażowania się rodziców. WSKAZANIA: zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowej, asymetria ułożenia ciała, zaburzenia funkcji ruchu po uszkodzeniach mózgu (mózgowe porażenia), wrodzone miopatie, zespół Down’a i inne zespoły wiotkie, opóźnienie rozwoju psychoruchowego, okołoporodowe uszkodzenie splotu ramiennego, przepuklina oponowo-rdzeniowa, skolioza oraz inne nieprawidłowości w obrębie fizjologicznych krzywizn kręgosłupa, wady stawów biodrowych (dysplazje lub zwichnięcia) jako terapia pomocnicza zaburzenia funkcji oddechowych, połykania lub żucia.