mgr. Linda Dąbrowska
dyrektor placówek przedszkolnych Stowarzyszenia Karuzela w Radomiu, oligofrenopedagog, terapeutka biofeedback, szkoleniowiec, wykładowca akademicki. Od ponad 10 lat związana ze środowiskiem osób niepełnosprawnych, wolontariuszka, innowatorka nowinek technologicznych dla dzieci w spektrum, pomysłodawca i realizatorka projektów dla dzieci z zaburzeniami w zachowaniu, pedagog z głową pełną kreatywnych pomysłów, wykorzystująca zabawę w terapii i edukacji dzieci z autyzmem, prywatnie żona i mama bliźniaków, którzy dostarczają jaj moc zabawnych historii i zdarzeń.

Depresja i inne zaburzenia zdrowia psychicznego od zawsze kojarzone były jedynie z osobami dorosłymi. Czy jednak naprawdę tak jest? Niestety nie… Najnowsze dane pokazują, że depresja zbiera swoje żniwa wśród najmłodszych. I nie mamy tutaj na myśli nastolatków, lecz dzieci w wieku wczesnoszkolnym, a nawet… przedszkolnym. Tylko sprawne oko specjalisty, który ma doświadczenie w diagnozie i terapii umożliwia wychwycenie niepokojących cech mogących świadczyć o depresji u najmłodszych pacjentów. Zapobieganie kryzysowi zdrowia psychicznego to jedno z wyzwań jakie stoją przed dorosłymi, aby uchronić najmłodszych i zapewnić im odpowiednie wsparcie w trudnych chwilach. Zapewne najnowsze zalecenia ministerstwa edukacji, które zwiększają dostępność w szkołach i innych placówkach edukacyjnych do opieki psychologicznej, mogą przyspieszyć moment zauważenia u dzieci kryzysu zdrowia psychicznego.

Placówki edukacyjne nie powinny być jednak jedynym miejscem, w którym dzieci otrzymają wsparcie na starcie. Dom- to właśnie słowo klucz. Właśnie w domu, rodzice powinni w szczególny sposób monitorować stan zdrowia swoich pociech. To właśnie tam, w zaciszu swoich pokoi dzieci przeżywają swoje emocje, celebrują te dobre momenty, jak i doświadczają tych negatywnych emocji, które się w nich gromadzą przez cały dzień. Wszelkie zmiany w zachowaniu swoich pociech, które utrzymują się powyżej dwóch tygodni, powinny być przez rodziców skonsultowane. Mowa tu zwłaszcza o takich zmianach jak: obniżenie nastroju, problemy w zakresie spożywania posiłków, problemy z zasypianiem, chwiejność nastroju, nerwowość, zmiany w zakresie aktywności psychoruchowej, niepokojące komunikaty ze strony dzieci- dotyczące bezsensu życia, braku zauważenia ze strony innych. Takie sygnały wysyłane przez najmłodszych powinny być dla rodziców czerwoną lampką, która zwiększy ich czujność i uważność na swoje pociechy. Podobnie jak w przypadku osób dorosłych pierwszą pomocą dla dzieci jest udanie się do psychologa lub psychoterapeuty, który pomoże zdiagnozować podłoże problemów, a także wskaże drogę do wsparcia dziecka w radzeniu sobie ze swoimi emocjami. Wraz z terapią dziecka, równomiernie powinna odbyć się pedagogizacja rodziców, którzy powinni otrzymać cenne wskazówki do pracy w domu i wspierania swoich pociech.

W przypadku zdiagnozowania depresji, gdzie pojawi się konieczność wdrożenia farmakoterapii należy udać się do psychiatry dziecięcego, który dobierze sposób leczenia, indywidualnie dla każdego małego pacjenta.

zadanie publiczne dofinansowane ze środków z budżetu Województwa Mazowieckiego